Cabir İmanovun əziz xatirəsinə…

Bəzən həyat elə bir an gəlir ki, illərlə tanıdığımız, televiziya ekranlarından, səhnədən bizə sevinc bəxş edən insanların xəbərini kədərlə eşidirik. O an içimizdən bir parça qopur. Çünki onlar sadəcə aktyor, aparıcı, ya da KVN səhnəsinin iştirakçıları deyildilər. Onlar həyatımızın bir hissəsinə çevrilmişdilər. Cabir İmanov da belə simalardan idi. Onun adı çəkiləndə ilk ağla gələn gülüş, yumor və pozitiv enerji olurdu.

Cabir İmanov Azərbaycanın ən parlaq gənclərindən biri idi ki, KVN hərəkatında qazandığı uğurlarla yadda qaldı. “Parni iz Baku” komandasının üzvü kimi o, təkcə ölkəmizdə yox, MDB məkanında da tanınırdı. Oyunlarda çıxış edərkən səhnəyə sadəcə zarafat gətirmirdi – səmimiyyətini, içdən gələn istedadını da gətirirdi. Tamaşaçı hər dəfə onun çıxışına baxanda hiss edirdi ki, bu insan doğrudan da sevdiyi işi görür və hər kəsə sevinc bəxş etmək istəyir.

KVN illəri Cabirin həyatında xüsusi mərhələ idi. Çünki həmin illərdə o, yüzlərlə gəncin sevimlisinə çevrildi. Gülüş sadəcə zarafat deyil, həm də bir məktəbdir. Hər sözün, hər replikanın arxasında düşüncə dayanırdı. Cabir isə bu sənəti ustalıqla icra edənlərdən biri idi.

Onun uğurları təkcə səhnə ilə məhdudlaşmadı. Cabir İmanov sonrakı illərdə də müxtəlif layihələrdə iştirak etdi, televiziya verilişlərində göründü. Hər zaman sevilən, hər zaman izlənilən oldu. Çünki o, insanlarla ünsiyyət qurmağı bacarırdı. Heç vaxt özünü başqalarından üstün tutmurdu. Onun sadəliyi, təvazökarlığı və yumoru onu hər kəsin qəlbinə daha da yaxın edirdi.

Cabirin həyat yolu eyni zamanda gənclər üçün nümunə idi. O göstərirdi ki, əgər həqiqətən istedadın varsa, çalışqanlıq göstərirsənsə, səhnə sənindir. Bir çox gənc onun çıxışlarına baxaraq KVN oyunlarına maraq göstərməyə başladı. O, Azərbaycan gəncliyinin yumorla, zarafatla da böyük uğurlar qazana biləcəyini sübut etdi.

Amma təəssüf ki, həyat hər zaman düşündüyümüz qədər uzun olmur. Cabirin vəfat xəbəri hər kəsin qəlbini dağladı. Sosial şəbəkələrdə, mediada yüzlərlə insan onun haqqında xatirələrini bölüşdü. Hər kəsin dilində eyni söz vardı: “O, gülüş bəxş edirdi, amma özü çox tez getdi…”

İnsan həyatda çox şey qazana bilər – var-dövlət, şöhrət, vəzifə. Amma ən dəyərlisi insanların qəlbində iz qoymaqdır. Cabir İmanov isə bu izi qoymağı bacardı. Onun zarafatları, səmimiyyəti, özünəməxsus çıxış tərzi illərlə yaddaşlarda qalacaq. Çünki gülüş heç vaxt unudulmur.

Bəlkə də kənardan sadəcə “yumor ustası” kimi görünürdü. Amma əslində Cabir insanlara ümid verirdi. Çətin günlərində belə bir zarafatı ilə dostlarını, ətrafını ruhlandırırdı. Onun həyat fəlsəfəsi sanki belə idi: insan güldürməklə həm özünü, həm də başqalarını yaşadır.

Cabir İmanovun xatirəsi bu gün hər kəs üçün qiymətlidir. Onu tanıyan dostları, həmkarları onun zarafatlarını, xoş xasiyyətini illərlə danışacaqlar. Onu sadəcə ekranda görən tamaşaçılar isə gülüş dolu xatirələrlə yad edəcəklər.

Ən böyük təsəllimiz budur ki, Cabir ömrünü mənasız keçirmədi. Qısa ömründə belə çox iş gördü, çox insanı sevindirdi, çox qəlbə işıq saçdı. Bu isə insan həyatı üçün ən böyük qazancdır.

Biz onunla fəxr edirik. Fəxr edirik ki, Azərbaycan gəncliyi belə istedadlı, səmimi, təmiz qəlbli insan yetişdirmişdi. Fəxr edirik ki, Cabir İmanovun adı həmişə yaddaşlarda qalacaq.

Bəli, bu gün biz onu itirmişik. Amma onun xatirəsi yaşayır. Onun səsi, gülüşü, obrazları bizimlədir. Və biz inanırıq ki, o da haradasa uzaqlarda, yenə gülümsəyir, yenə zarafat edir, yenə insanlara sevinc bəxş edir.

Azərbaycan tamaşaçısının yaddaşında iz buraxan filmlər çoxdur. Onların arasında isə xüsusi bir yeri “Məhəllə” tutur. Bu film illərlə KVN səhnəsində uğur qazanan “Parni iz Baku” komandasının ideyası əsasında ərsəyə gəlmişdi. Əslində, “Məhəllə” sadəcə bir film deyildi. O, həm də bir dövrün gənclik enerjisini, dostluğu, məhəllə mədəniyyətini, yumor hissini kinoya gətirən hadisə idi.

Film Bakının adi bir məhəlləsini təsvir edir. Amma bu “adi” məhəllənin içində hər kəs özünü tapır: qonşusunu tanıyan, uşaqlığını xatırlayan, bir zamanlar həyət futbolu oynayan, zarafatları ilə yadda qalan insanlar. “Məhəllə”ni sevimli edən də məhz bu idi – orada hər kəs öz həyatından bir parça görə bilirdi.

Əsas qəhrəmanların hamısı gənclərdir. Onların hərəsinin öz xasiyyəti, öz arzusu, öz komik hekayəsi var. Kimi işsizdir, kimi sevgilisinin könlünü almağa çalışır, kimi də sadəcə günü-güzəranla mübarizə aparır. Amma onların hamısını birləşdirən bir şey var: dostluq və məhəllə ruhu.

Film gülməli epizodlarla zəngindir. Tamaşaçı ilk dəqiqədən sonadək yumorun içindədir. Amma gülüşün arxasında ciddi mesajlar da var. Filmin müəllifləri göstərirlər ki, dostluq ən çətin anda belə insanı ayaqda saxlayır. Pul, var-dövlət müvəqqətidir, amma məhəllənin istiliyi, insanların bir-birinə arxa durması əsl dəyərdir.

“Məhəllə” Azərbaycan kinosunda komediya janrına yeni nəfəs gətirdi. Çünki bu film həm gülüş doğurdu, həm də düşündürdü. O, sırf zarafatların ardıcıl düzümü deyildi. Ssenaridə məntiqi xətt, obrazların inkişafı, həyatla bağlı dərin müşahidələr vardı.

Filmdə çəkilən aktyorların əksəriyyəti KVN məktəbindən keçmişdi. Onların arasında Cabir İmanov da vardı. Cabirin rolu çoxlarını güldürürdü, amma eyni zamanda tamaşaçıya bir mesaj ötürürdü. Onun təbii oyun tərzi, sadə mimikaları və həyatiliyi obrazını daha da sevimli etmişdi. Bu film Cabir İmanovun istedadını daha geniş kütləyə göstərmək baxımından da önəmli oldu.

“Məhəllə” həm də Azərbaycan tamaşaçısının dilində zarafatların, ifadələrin yayılmasına səbəb oldu. Hər kəsin həyatında yeri olan o məhəllə ab-havası filmdən sonra gündəlik danışıqda da yaşamağa başladı.

Filmin uğuru təsadüfi deyildi. Çünki o, xalqdan gələn zarafatı, xalqın öz həyatını kinoya gətirirdi. Tamaşaçılar bu səmimiyyəti hiss etdilər və “Məhəllə” illər sonra da sevilən filmlərdən biri olaraq qaldı.

Bu gün biz Cabir İmanovun xatirəsini anarkən, “Məhəllə” filmini də xatırlamamaq mümkün deyil. Çünki həmin filmdə onun gənclik enerjisi, həyat eşqi, zarafatları əbədiləşib. Tamaşaçı hər dəfə filmi izləyəndə Cabirin gülüşünü yenidən görür, səsini eşidir, sanki o yenidən aramızdadır.

“Məhəllə” təkcə bir kino əsəri deyil, həm də bir yaddaşdır. O yaddaş ki, həm bir nəslin uşaqlığını, həm də bizim ekrandan sevdiyimiz aktyorları qoruyub saxlayır.

Əslində, bu film bir daha sübut edir: sənətdə səmimiyyət və ürəkdən gələn enerji heç vaxt itmir. Cabir İmanov kimi istedadlı gənclərin izi isə həmin əsərlərdə yaşayır. Biz onların həyatını, zarafatını, obrazlarını filmlərdə görərək xatırlayırıq və yaşadırıq.

“Məhəllə” filminə baxanda bir anlıq hər kəs öz uşaqlığını, qonşuluqda keçirdiyi günləri xatırlayır. Birlik, dostluq, məhəllə sevgisi – bütün bunlar insanı həm kövrəldir, həm də gülümsədir. Bu filmin ən böyük uğuru da elə bundadır.

Əziz Cabir, sən hər zaman bizim yaddaşımızda qalacaqsan. Sənin gülüşün sönməyəcək, sənin xatirən yaşayacaq. Qoy ruhun şad olsun, işıqlı yolun daim nurlu olsun.

✍️ Bu məqalə İzzət Qurbanov tərəfindən Cabir İmanovun əziz xatirəsinə həsr olunmuşdur.